Etappe 43: nachtmerrie, hinderlaag, overval‏

9 maart - Etappe 43: wat n genieten op asfalt had moeten worden, werd de grootste nachtmerrie van de TdA. 6 van onze mederijders werden in een hinderlaag gelokt. 4 zwaarbewapende guerillarovers sloten de rijders in en hielden hen een half uur in gijzeling. Met AK 47 machinegeweren werden ze bedreigd en tegen de grond geslagen. Er werden naar schatting 12 schoten gelost, niemand werd hierdoor geraakt. Liggend op de grond werden hun bezittingen doorzocht en afhandig gemaakt. Daarna verdwenen de mannen in de bush. Mederijders die achteropkwamen zagen het gebeuren en hebben hulp ingeschakeld. Doordat communicatiemiddelen geen bereik hadden, duurde het een tijdje voordat deze goed op gang kwam. De race werd gestaakt en de rijders achterin het veld werden opgepikt door de trucks. Het leger startte patrouilles over de hele route. Iedereen kreeg de mogelijkheid om zonder gevolg voor EFI per truck de etappe te vervolgen. Wij vernamen het nieuws bij de eetpost en besloten de rit wel uit te rijden met een groep die we formeerden van 12 renners. Het was een stille rit, de schok was enorm. En deze werd nog groter toen we later de betrokken rijders, hun verslagenheid en verwondingen zagen. En toen we de precieze toedracht hoorden. Overigens zijn zij er op dat moment heel goed mee omgegaan en hebben zij ernstige verwondingen kunnen voorkomen. Ook realiseerden Arets en ik ons dat wij slechts enkele minuten voor de aanval passeerden en dat die gasten ons vanuit de bosjes hebben geobserveerd. Sterker nog, we denken dat ze ons hebben geprobeerd te overvallen. Er stond een kerel met stok of speer te zwaaien en te gebaren dat we moesten stoppen of iets moesten bekijken. We reden echter hard op dat moment en zagen n vreemde agressie in zijn ogen. Het was zo dat we die dag als laatsten uit het kamp vertrokken tgv n lekke band en bezig waren met n inhaalrace. We 'vlogen' die kerel voorbij; de langzameren na ons werden wel het slachtoffer. Hoewel de eerste nog wist te ontkomen en de speer die op haar werd afgeworpen gelukkig over haar schouder vloog. Ze hield wel n verwonding aan haar rug over aan n steen, die in het ziekenhuis voor de zekerheid werd bekeken met x-ray om een schotwond uit te sluiten. Zoals gezegd raakte niemand ernstig fysiek gewond en we zijn bovendien uit het gebied waar het gevaar aanwezig is. Het is één bepaalde weg die tot voor enkele jaren geleden bekend stond om overvallen op mensen en vrachtwagens. En hoewel de lokale autoriteiten veiligheid hadden verzekerd, hoorden we later van locals dat er sindskort weer rovers aktief zijn agv droogte en mislukte oogsten. Een verklaring, voor wat deze waard is. Het was n klap. De verbondenheid in t kamp is groot en de staf nam de juiste beslissingen, de juiste maatregelen en zei de juiste dingen. En iedereen is opgelucht dat t niet nog erger is uitgepakt. Hopelijk zullen de post-traumatische stressreakties mee gaan vallen. De tour gaat verder.