Wat n gedoe die dinsdag. Voorafgaand waren we plots een dag extra kwijt aan aan het op-en-neer rijden naar de ambassade van Sudan (bijna onmogelijk visum te krijgen en het kon pas binnen de maand dat we daar rondrijden) en dan die maandag, toen konden we pas de fietsen in gaan pakken.. pff... hele dag bezig geweest met fiets uitelkaarhalen en bescherming aanbrengen. (Dank nog voor hulp, Wheels!) Kostte veeeel meer tijd dan gepland. Dus moesten er dinsdagochtend nog allerlei inkopen worden gedaan. En zaten we te wachten en te wachten op drie pakketjes van TNT die enkele dagen vertraging hadden opgelopen maar vandaag echt zouden komen...(Niet dus.) En verder was er sprake van n iets te optimistische planning, iets te relaxte stress, iets te veel vertrouwenwekkende ervaringen dat t toch wel weer zou lukken. En tussendoor nog n ongelukkige botsing met n gebroken teen als gevolg. En nog ff snel banden kopen, en nog de laatste hand leggen aan het verpakken van de fietsen. Tsja, ging t toch ff anders dan verwacht. Met nog 45 minuten te gaan werkte n deel van het personeel wel mee, maar eentje niet en ze gooide de desk dicht voor 2 fietsen en 1 Bram. Achteraf kijken we erop terug als ware dit precies het beste wat ons had kunnen overkomen. Anders hadden we die fietsdozen met slechts n paar plakbandjes ingeleverd ('de rest doen we op schiphol wel na controle.' Niet dus.) Die fietsen waren nooit heel aangekomen en bovendien hadden we die postpakketjes, die ons gaan redden, nooit gehad. En nu hadden we meer geschikte banden, n leuk dagje Schiphol en n geweldige avond in Café Jos. En dikke schik. En!... Rust. Eindelijk wat rust. Kaj, ontzettend bedankt voor je hulp!
De vlucht van de donderdag verliep uiteindelijk prima. Zelfs nu British Airways zelf 2,5 uur later was (dat kan dan weer wel zomaar natuurlijk). Maar we hadden t prima naar de zin in de pub en kwamen uiteindelijk samen met alle (!) bagage om 0300 aan in ons 5-sterren resort in Cairo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten