Slechte start

De Tour d'Afrique kende geen goede start. Binnen 400m na de start bij de pyramides was t raak. De eerste lekke band van dit jaars editie op naam van Bramati. En aangezien we in convoy onder bewaking Cairo moesten verlaten, werd gezegd dat hij in de vrachtwagen moest plaatsnemen. No way! Hij ging echt niet zijn doel op de 1e dag opgeven. EFI niet nu al fucked. Dus hij ging gewoon aan de slag met n bandwissel. Bliksemwissel. Achteraf hoorde hij dat het hele leger om hem heenstond, 4 televisiestations, waaronder Al Jazeera, maar hij had r niks van meegekregen. Snel konden we weer verder. Toen de rit werd vrijgegeven zijn we met z'n tweeën keihard gaan rijden. Ook al was t vandaag nog geen wedstrijddag. Met sommige stukken boven de 50 vlogen we door de woestijn liggend op onze nieuwe ligstuurtjes. Ai, nieuw. Achteraf bleek het enthousiasme niet goed uit te pakken. Een oude blessure, waar zo hard aan gewerkt was, speelde op. Enorm balen, want dit zag er serieus slecht uit. Herstel had in de zomer 2 maanden gekost. Na aankomst allerlei verzorging en aanpassingen en de volgende dag stukken beter! Wat n opluchting. Ook Arets kreeg later last van dezelfde blessure, waarschijnlijk agv de veranderde houding door het stuur. Dat ging later allemaal beter. Maar de bad luck was nog niet op.. De eerste racedag lopen we naar de start. En juist op dat moment opnieuw n lekke band voor Klaassen! De race startte zonder 'The Brams'. Bandwissel en rijden. Enig idee van het gat dichtrijden werd snel weggevaagd toen plots ook nog de derailleurkabel lossprong! Gek dat de kabel 1e dag 140 km werkt en nu na 500m loskomt... en achteraf bleek dat de band leeg, maar niet lek was.. Enfin, met z'n 2-en tegen de harde wind én ook nog 'ns een lekke band voor Arets (ongelooflijk!).. we zouden de eerste dag al met flink wat achterstand binnenkomen. Maar de koek was nog niet op. Bam! Klaassen got hit by a truck. Een enorme vrachtwagen reed m van achter aan en kwam tot stilstand met t achterwiel onder de bumper. Hij sprong naar voren en werd niet geraakt (thuisfront: fysiek alles o.k.), maar de fiets was opgevouwen. Alles leek voorbij. Een pickup truck bracht man en fiets naar de lunchstop. Ontzetting bij alle aanwezigen. Maar er was n lichtpuntje! Een andere Nederlandse deelnemer gunde ons dat we nog niet helemaal uitgeschakeld waren en stond zijn fiets af! Voor hem kwam t ook goed uit want de 170 km op zijn zware mtb met enorme banden was voor hem teveel. Pedalen omzetten, zadelhoogte aangepast en Klaassen fietste terug naar de plek van t ongeluk. Vanaf dat punt werd de tocht hervat en reden we opnieuw met 2 hard naar de finish. We haalden heel wat deelnemers in, maar op de winnaar verloren we 3,5 uur. Onze klassementambities weggevaagd op de 1e dag. Maar daarmee ook de twijfel weggenomen of dat wel wilden tijdens onze ontdekkingsreis, 4 maanden elke bezig zijn met tijdwinst/tijdverlies. EFI, dat was t ware doel. En dat waren we nog steeds!
Alleen.. kunnen we nog doorrijden, of houdt t voor de helft van ons team nu al op? Hopen dat de fiets gemaakt kan worden en dat er een nieuw wiel gebouwd kan worden...