11-04-2011

Juichen

Beetje raar verhaal; ik weet niet zo goed wat er gebeurt, maar gisteren won ik de etappe.

Dank voor alle support en steunende berichten! Ze werken! Het doet goed en het gaat goed. Was ik eergisteren nog blij met hieronderbeschreven lichtende punten, gisteren zat ik echt te juichen op de fiets! Euforie met natte ogen. Het plan was een halve rit met de kopgroep mee te rijden, als t zou lukken. Maar ik zat er zo in dat ik Arets bij de eetpost voorstelde verder mee te rijden. Vervolgens moesten we t gat dichtrijden naar de al vertrokkenen. Dat lukte! Meerijden tot t eind lukte ook. En langzamerhand was t gevoel ontstaan dat ik misschien wel een kans had. En toen wilde ik deze rit ook pér sé winnen. Om de rest, maar vooral malaria te kloppen! In de sprint heuvelop ramde ik vanuit laatste positie iedereen voorbij. Wat was ik blij!! En erg verrast. Superblij dat dit al weer/nog kon. Klaar met die malariaparasieten en ziek voelen! Vandaag een miljoen van de bank genomen, hotel geboekt en met pizza(!), pot voetbal en pot bier, op bed de rustdag in Lusaka en de comeback gevierd. Proost!

BK

3 opmerkingen:

  1. Opa fietste vast mee Bram, knap gedaan, lieve groeten van Hannie en de heeeeeeele familie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit kan toch niet waar zijn...! Zijn die rode bloedcellen bij jou alleen voor de show aanwezig? Haal je zuurstof uit bier of zo?? Dat zou een en ander wel verklaren.. haha! En wat een fantastische willem&mieke fiets! Enjoy the rides! groetjes, Mieke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank voor de support! Ik was zelf waarschijnlijk nog het meest verbaasd dat dit mogelijk was, na alle misere. Maar om het achter te laten en de comeback en de overwinning op de malaria te onderstrepen, won ik ook de etappe daarna. Vervolgens besloten we weer terug te gaan: Back to Africa!

    BeantwoordenVerwijderen