Zambia - voortrollen en dé hoogtepunten van de Tour

Zambia: groene 'rolling hills'. Manshoog en manshoger gras. Olifantengras. Mooi, maar verder niet veel te zien en op een gegeven moment wel gézien. Kilometers maken. Nog veel te gaan naar Cape Town. Ook was Zambia de tijd van de strijd met malaria. Maar tevens van de onverwacht snelle comeback. Van de 2 pogingen tot etappeoverwinningen om dat uit te vinden en te onderstrepen. En het slagen daarvan. Het gevoel van geluk en bevrijding.

Verder was Zambia voor ons de rustdag in Lusaka, waar we aten (veel pizza's!), sliepen en herstelden. En later de rustdagen in Livingstone, bij de Victoria Falls! Eén van de, of misschien wel hét hoogtepunt tot dusver. Echt ontzettend indrukwekkend natuurschoon. Kippenvel, vol van warmte en opwinding, grote onafpoetsbare lach. En in dezelfde kloof de grootste kick ooit. We wonnen een prijs beschikbaar gesteld door plaatselijke high adrenaline-companies. Een halve dag abseilen, superman-vluchten over de gorge en de doodsval. De val waarbij de rotsen en bomen akelig snel en dicht naderden. En op het laatste moment de ruk voorwaarts voor een vlucht over de kloof. Heftiger dan de skydive en de bungeejumps uit het verleden. Wat een kick. Bij de herinnering voel ik zelfs opnieuw de arousalverhoging.

Zambia was voor ons ook: een nieuwe bike donation. Een sfeervolle, met regeringsfunktionarissen en dans-en theaterexpressies van lokale rituelen. En de daadwerkelijke schenkingen van veel fietsen namens onze donateurs. Oh, en in Zambia maakten we ook mee dat toeschouwers met houtskool op de weg hadden geschreven: BeOne!

BK