Na Nairobi fietsten we naar Tanzania. Prachtig, de omgeving, vooral het gebied dat we bezochten gedurende de safari. Wat een natuur! Daarvan een apart verslag. Wat fietsen daarna betreft: er volgden een aantal heel zware dagen. Een nieuwe route dit jaar: off-road 10 dagen fietsen door veelal regen, modder, enorme plassen water en modderrivieren. Soms was er plezier in te ontdekken, vaker was het van start naar finish zien te komen. Ook doordat we ons niet gezond voelden (wat later duidelijk verklaard werd). Rijden in de regen was niet erg, maar de modder maakte het zwaar. Soms was t als een spekgladde ijsvlakte en soms als de pindakaas die we elke ochtend aten. Met stukjes noot. Soms nauwelijks door te komen. Eenmaal moesten we onze fiets tijdens de rit uiteenhalen en in een waterplas een uur lang de onderdelen poetsen omdat de deze vastliepen door de kleverige brei, de wielen niet meer draaiden en het vervangen van de lekke band niet te doen was door alle klei en steentjes aan hand en band. De mechaniciens waren tot ver na invallen van de duisternis bezig met vervangen van onderdelen en veel rijders reden de dag erop niet als gevolg van gebrek aan remblokken. Ach, het hoorde erbij. Maar de natte tent, natte slaapzak, net als de natte rest eigenlijk... dat was soms best klote. Uiteindelijk had t echter nog best erger kunnen zijn als t nóg meer geregend had. Er waren ook heftige beklimming (tot bijna 3000m) en heftige afdelingen, stuiteren over de rotsen. Uiteindelijk was daar de rustdag. Iedereen was uitgeput en klaar. Dus gelukkig waren er daarna slechts 2 ritten alvorens we opnieuw een rustdag hadden.
Door de koffieplantages, theeplantages, bananenplantages, tabakplantages, rijstvelden reden we over de heuvelrug Malawi in, het land van de mooie plaatsnamen. Afdalen naar het meer, een rustdag at Chitimba Beach, over de bergrug en het Viphya plateau, via Mzuzu en de boulders, zo groot als heuvels, kenmerkend voor de Rift Valley, door de mist naar Lilongwe.
Eerst die rustdag: een klein paradijs, Chitimba Beach. Aan de kust van Lake Malawi. Een mooi kamp, gerund door Eddie, een mooie vent uit Kessel, met z'n vrouw Carmen. We hebben er veel schik gehad en eindelijk weer 'ns rode wijn gedronken. Tot en met het vermaak dat we het kamp bezorgden door Kronenburgpark te zingen. Arets uit volle borst! Malawi was echt mooi. Heel groen, mooie heuvels, heel vriendelijke en enthousiaste mensen. Ik zal t ook altijd blijven herinneren als Malawia, aangezien het ook het land was waar de malaria werd gediagnosticeerd. In het ziekenhuis in Mzuzu. De ritten daarna waren mooi, maar zwaar ten gevolge van de strijd tegen de ziekte. Gelukkig waren er in deze sectie meerdere rustdagen kort na elkaar. In de hoofdstad Lilongwe hadden we 2 vrije dagen. We hebben er de rust gepakt in de Korean Gardens. En we hadden een mooie ontmoeting met een Brit van 74 die er sinds 20 jaar een restaurantje runde. En toen was t al weer op naar het volgende land: Zambia. Lange ritten door de heuvels, mooi maar malaria gekleurd. (Soms ook mooi.. sommige tinten dan.)
BK
Geen opmerkingen:
Een reactie posten